Mijn verhaal is er een van psychologisch en emotioneel misbruik waardoor ik een heel laag zelfbeeld had & geen eigenliefde kende.

Hier komen mijn ervaringen:

A. Op 03/08/2015 had ik een 'Reconnectieve Healing': hierbij kwam er héél veel verdriet naar boven maar nadien kwam er rust, vrede.

B. Op 13/08/2015 had ik deel 1 van mijn Reconnectie:

In het begin werd ik als het ware naar de aarde gezogen en dat deed zo enorm veel pijn dat ik dat niet wou, hierdoor héél veel tranen. Ik vermoed dat dit diep verdriet te maken had met het geboortetrauma en het basisthema waarmee ik op de wereld kwam, m.n. : "Ik mag er niet zijn" & "Ik heb geen recht om te leven".
Nadien zag ik héél veel mooie zonnestralen die me in hun volle glorie (& warmte) beschenen. Op datzelfde ogenblik schoot het mij te binnen dat een Pater waarmee ik goed bevriend ben mij dit onlangs toewenste, nl. dat ik zodanig zou mogen worden gevuld met/vervuld van Gods Liefde voor mij zoals de mooiste zon mij kan beschijnen met al haar warme stralen.
Na de eerste Reconnectie ben ik 2 u. (!) gaan rusten op mijn ligbed, in 't zonnetje in de tuin en...heb ervan genoten ! Dit is nieuw...ik heb altijd héél veel moeite gehad om te kunnen genieten...

C. Op 14/08/2015 had ik deel 2 van mijn Reconnectie:

Ik voelde mij als het ware 'omhoog getrokken' met draadjes aan mijn hoofd - 'n beetje zoals poppetjes in een poppenkast - en ik zag ook hééél veel kleuren : aanvankelijk geel & oranje links boven mijn hoofd, daarna zwart-bordeaux. Het zwart-bordeaux werd van boven mijn hoofd naar beneden gestuurd, uit mijn lichaam, daarna zag ik volgende kleuren : wit & 'n beetje lichtblauw, dan zag ik plots het Christus-figuur/de Christusgedaante, volledig in het wit gehuld en verder witte kleur voor & achter Hem, en achter Hem ook 'n beetje lichtblauw (de kleur van Maria (?)), daarna kwam de kleur roze (roze = de kleur van het hart)...& toen zag ik allemaal rozenblaadjes over mij heen dwarrelen en deze bedekten mij, maar direkt erna zag ik mijn doodskist met...rozen op mijn kist. Onmiddellijk ervaarde/voelde ik dit : ik mag het zover niet laten komen, nl. dat er enkel rozen naar mij toekomen als 'k er niet meer zal zijn, maar ik moet de rozen 'tijdens' mijn leven toelaten en op mij laten komen = ik stel mij open voor alle geluk dat mij is toebedeeld. Andere mogelijke verklaring van het beeld met rozen op mijn kist (?) : de rozen kwamen tijdens mijn leven al wel naar me toe maar door het diepe lijden kon ik ze niet zien/voelen/ervaren...Laatst vermelde verklaring is er eigenlijk 'verstandelijk' gekomen.
Op het einde van Reconnectie 2 waren mijn ogen gevuld met tranen van ontroering/blijdschap van al dat moois dat ik voelde/had mogen ervaren.
Tot voor Reconnectie 2 kende ik geen ontroering door de diepe pijnlagen; ik wist niet hoe mensen het voor elkaar kregen om te huilen van ontroering...Nu ben ik deze ervaring ook rijker geworden!
Door de Reconnectie heb ik mogen ervaren dat ik de moeite waard ben; ik zie mezelf in volle waardigheid en met al mijn talenten !

Tot zover het getuigenis van mijn ervaringen die indrukwekkend mooi zijn!
Ik koester de beelden die ik kreeg en zal dit de rest van mijn leven blijven doen.
Naast het werken op het emotionele/psychologisch aspect, werkte je ook op mijn pijnlijke knie & 'k voel toch al iets minder de brandende pijn erin.

Ongeveer een jaar geleden had ik het boek van E. Pearl gelezen. Ik voelde mij er erg door aangetrokken maar heb verder niets ondernomen.

Twee maanden geleden las ik het boek nog eens opnieuw en in diezelfde periode kwam ik geheel toevallig op de site van Pieter terecht en maakte ik meteen een afspraak.

Noot: sinds mijn 25ste (ik ben nu 52) maak ik enkel gebruik van alternatieve geneeswijzen. (waaronder homeopathie) Mijn vaste therapeut werkt met een bio-energetisch meettoestel waardoor kan uitgetest worden wat ik (nodig) heb. Waar ik het vaakst last van had was een chronische sinusitis en het steeds weer terugkeren van het Eppstein Barr virus (waardoor je erg vermoeid geraakt) Met de middeltjes die ik kreeg verdween dit wel… maar telkens dook het virus weer op samen met hoofdpijn en migraine … al vele jaren lang… het verdween wel, maar het keerde steeds weer terug… Toen ik naar Pieter trok was ik dan ook van plan om mij na de 3 healing sessies terug te laten uittesten bij mijn therapeut…

Hoe verliepen de sessies?

Ik ben nogal “gevoelig” van aard en ik moet meteen zeggen dat ik in elk van de sessies enorm veel dingen gevoeld heb. Fysiek en veel meer dan dat. Ik was me bewust van alles maar voelde me telkens verzinken in een soort van “meditatieve” toestand… ik lag daar als een observator die van alles hoort en waarneemt… in een staat van heel grote rust en aanvaarding… Heel speciaal was dit!
Na de 1ste sessie (die bijzonder hevig was) voelde ik mij heel erg moe. Toch voelde ik mij hier rustig bij. Ik kon overdag zomaar in slaap vallen… (dat kan ik anders nooit).

Na de 2de sessie voelde ik me veel fitter en energieker.

En na de 3de sessie voelde ik mij uitstekend. Toen ik terug naar huis reed had buiten alles plots meer kleur gekregen…
Toch was de hoofdpijn nog niet volledig verdwenen (maar ook daar maakte ik mij eigenlijk niet ongerust over).
Daarna ging ik over op The Reconnection. Zelfde meditatieve toestand op de tafel, maar nog veel dieper. Trilling en beweging overal. Beweging van licht en donker ook en gedurende een moment had ik ook de indruk dat de tafel schuin hing naar links… Na sessie één kon ik de hele nacht niet slapen omdat ik een en al trilling en pulseren was… gedachten draaiden en keerden steeds weer terug… Ik heb me ook te pletter gezweet… De dag erna vertelde ik aan Pieter dat ik de indruk had terug aan de voet van de berg te staan in plaats van op de top (zoals na mijn 3de healing sessie) Maar ik werd gerustgesteld.

Na sessie 2 van The Personal Reconnection vertrok ik naar huis in een toestand van totale rust…

Daarna ben ik naar mijn therapeut gegaan om mij te laten uittesten… En… aangename verrassing… sinusitis en Eppstein Barr waren verdwenen. De hoofdpijn en andere ongemakken nog niet. Mijn lichaam is stevig aan het ontgiften geweest. Ik heb dan ook heel veel water gedronken. En wekelijks keerde ik terug naar mijn therapeut, die erg enthousiast was en meteen wilde weten waar ik naartoe was gegaan… omdat het virus wegblijft. Al mijn organen zijn bij de meting in orde. En iedere vorm van hoofdpijn (we zijn nu 2 volle weken verder) is verdwenen! Ik heb goeie en slechte dagen gehad maar stilaan is alles in evenwicht gekomen… Wie ben ik nu, vraag ik me af. Er zijn dingen aan mij veranderd, ik kan ze nog niet allemaal benoemen, maar verandering is er…

Omdat ik ook graag ondersteund wordt en blijf door “wetenschap” laat ik dus nog steeds wekelijks een bio- energetische test uitvoeren… maar ik ben elke keer opnieuw “volledig in orde” … tot grote verbijstering van mijn therapeut…! Ik heb ook vastgesteld dat ik veel minder ongeduldig ben geworden dan vroeger… en ook bewuster. Ik ben intussen terug vegetarisch gaan leven (maar dat is een persoonlijke keuze natuurlijk).

Groetjes

Allerbeste Pieter,

Eerst en vooral wil ik je bedanken voor de behandelingen van de "reconnection Healing" en daaropvolgende "reconnection" zelf.
Helemaal op het onverwachts ben ik op jouw site terecht gekomen. Ik heb onmiddellijk beslist om een afspraak met jou te maken.
De 3 healings waren een ervaring van intense rust en vrede. Ik wist niet wat ik mocht verwachten en had dan ook besloten om maar helemaal niets te verwachten en gewoon de behandelingen te ondergaan.
Ik had vooral last van pijn in de gewrichten . Dit was nu niet onmiddellijk "verdwenen" na de 3 behandelingen maar ik dacht, we zien wel...
Dan was er de uiteindelijke "reconnectie". Ik heb niet echt iets "speciaals" ondervonden, maar wel terug dat specifieke gevoel van totale rust en ontspanning.

Echter een paar dagen nadien ondervond ik ‘eigenaardige’ dingen bij mezelf.
Normaal gezien ben ik een zeer optimistisch persoon maar ik had toch af en toe nogal erge last van "piekeren" of "malen in gedachten". Nu ondervond ik na de reconnection dat ik helemaal niet meer in staat was om te blijven piekeren (!) als er ook maar een negatieve gedachte bij me opkomt (waar ik dan vroeger een beentje had om op te knagen, en wel soms een halve dag) dan wordt deze negatieve gedachte direct door iets positiefs vervangen en word ik heel blij. Ik kan zelfs niet meer langer dan 2 seconden denken aan datgene wat negatief is of dat wordt onmiddellijk overspoeld met een positieve gedachte. Als dat geen goed nieuws is!!!

Daaruit volgen nog eigenaardiger dingen, misschien omdat ik minder pieker, maar in ieder geval mijn gewrichten zijn héél erg verbeterd...
Ik had nog een kwaaltje die me erg stoorde, kleine rode adertjes rond de binnenkant van mijn enkel en ik kreeg dit met niks weg. Nu zijn deze voor wel 70 % verminderd!!! (betere doorstroming letterlijk en figuurlijk?)
Ik heb een tijdje gewacht om jou te mailen omdat ik wel zeker wou zijn of die leuke veranderingen zouden blijven maar nù voel ik me verplicht jou deze positieve wendingen te laten weten zodat je er zeker mag van zijn dat jouw behandelingen wel ‘echt’ werken. Maar misschien wist je dit al...

Enfin, ik ben zéér blij.
Nog een leuk detail, ik val niet meer over kleine details bij mijn vriend, waar ik me vroeger druk kon om maken.
Ik denk wat leeft, leeft... we moeten gewoon "zijn" en voor de eerste maal begrijp ik wat "leven in het nù" betekent.

Bedankt Pieter.

Warme groet,

Toen ik de eerste keer van reconnection hoorde, stond ik er redelijk sceptisch tegenover. Eerder zoiets van, werkt zoiets wel? Toch wel duur? Ik dacht bij mezelf, het kan geen kwaad om het te proberen zeker? De reconnective healing heeft wel geholpen dus het kan alleen beteren.

Ik zat op dat moment in een moeilijke fase van mijn leven, niet weten waar ik heen wilde, wat ik wilde bereiken in het leven.. ik had het gevoel dat ik stil bleef staan, dat ik ter plaatse aan het rondtrappelen was en geen meter vooruitkon. Op persoonlijk vlak maar zeker op professioneel vlak.
Ik speelde er al gehele tijd mee om mijn werk op te zeggen maar ik kreeg geen steun in mijn naaste omgeving, reacties van: je gaat u financiele zekerheid toch ni opgeven? Het stomste wat je kan doen..etc.. steeds bleef ik met vragen zitten en zo wilde ik niet verder leven.

In december 2011 onderging ik dan de 2 sessies van reconnection bij Pieter. Kort erna voelde ik niet echt verandering. Het ging steeds slechter met mij, kreeg gezondheidsproblemen door mijn werk, maar plots veranderde iets, Ik kreeg moed en ben gestopt op mijn werk om medische redenen, ik besefte dat ik in deze job niet verder wilde. Ik speelde ook al lange tijd met het feit om terug te gaan studeren. Ik durfde nooit de stap te zetten, reconnection heeft mij daar echt in geholpen. Ik heb gesolliciteerd bij een bedrijf met de vraag of ik daar halftijds aan de slag zou kunnen en halftijds studeren.

Vorige week 22/06/2012 heb ik mijn contract ondertekent.

Dankzij de reconnection heb ik mij doel gevonden en ook al wordt het een zware periode, het is eentje die ik ten volle wil aangaan en die ook een succesverhaal ga worden. Allemaal dankzij de reconnective healing en reconnection! Bedankt Pieter!"

De Reconnectie, een diepgaande ervaring die ik niet vlug zal vergeten!
Ik word letterlijk door elkaar geschud.
Het doet mij vol ontzag kijken naar die werkzame krachten uit het Universum.
Ik ga in de diepte en stuit op ongeziene en ongekende lichamelijke reacties. Hoewel ik eerst nog de geruststelling van Pieter opzoek, leert het mij te vertrouwen. Een vertrouwen in dat Ene, niet te begrijpen met het verstand. Het brengt mij op de grens van het aankunnen maar gaat daar niet over.
Ik voel dat er een diepe zuivering plaats vindt. In de maand die volgt lijkt alles heel intens te gebeuren. Alles is gevuld met een sterk energetische lading. Ik beleef alles op een diep niveau. Een diepe verbondenheid, zo voelt het en ik voel me blij en gelukkig.
Ik dank het Universum om Pieter op mijn pad te sturen.
Een nieuwe mijlpaal in mijn leven.
Een belangrijke en juiste stap op het juiste moment!
Het is prachtig!

Gedurende de eerste weken na de Reconnectie ging ik door het diepe dal van mijn oer-angsten, intens waren mijn pijn en verdriet om hetgeen mijn lot in dit leven is geweest, maar tot mijn verwondering bleef ik niet vernietigd achter: eenmaal het verdriet geleden, was ik het kwijt ...!

Ondertussen voelde ik dat "iets" op een subtiele manier aan het werk was in mij: kleine vonkjes van licht sprongen bij momenten in mij op, een mooie droom verscheen aan mij die sprak van heel-worden, schuchter stamelde ik – voor het eerst in mijn leven – "Hilde, ik hou van jou!".

Langzamerhand openbaart een nieuwe werkelijkheid zich aan mij; ik voel alsof ik "geherprogrammeerd" word: de lijntjes met het verleden worden doorgeknipt en de angsten verdwijnen uit mijn gezichtsveld. Ik ontdek een nieuwe manier van in het leven staan, open en in liefde en verbondenheid met iedereen en alles!

Ik ben Pieter en het Universum oneindig dankbaar!

In de tweede sessie kreeg ik, heel helder, het beeld en vooral de gewaarwording dat ik helemaal 'geassembleerd' werd.
Dit is letterlijk het begrip dat ik ondubbelzinnig kreeg, en zo voelde het ook.
Sinds lang beleefde ik mezelf regelmatig als versnipperd, versplinterd, gefragmenteerd, soms ook verscheurd, alsof ik zowel fysiek als geestelijk overal verspreid bestond…
Tot dat bepaalde moment tijdens de Reconnection:
sindsdien voel ik mezelf niet langer gefragmenteerd, verspreid ...
Achteraf pas besef ik dat het een authentiek verlangen is om te bestaan 'uit één stuk'…

Herhaaldelijk 'hoorde' ik dat het Universum voor mij zorgt, ik maak er deel van uit,
dit 'horen' ging gepaard met een intens gevoel van vreugde, dankbaarheid en liefde.

Dit komt niet exclusief mij toe, of sommigen … ik wens het iedereen

Het verlangen om nog meer verbonden te worden met de Kosmos en Moeder Aarde werd steeds sterker. Reconnection was de oplossing.

Vrij snel na de Reconnection voelde ‘alles’ goed en juist aan. Het gevoel dat heel veel dingen in de plooi vielen was onbeschrijflijk mooi.
Mijn contacten met de natuur werden nog intenser en raakten me diep.
De verwondering voor al het mooie was ook sterker. Elke dag is er wel iets dat me ontroerd. Moeilijk onder woorden te brengen…
Na 2 dagen vielen de geschenken zomaar uit de lucht! Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn omgeving.
Het is alsof het leven minder inspanning vraagt, veel leuker is en mooier gekleurd.
De liedjes op de radio die ik reeds voor de 50ste keer hoor klinken anders en mijn lichaam wil erop bewegen. Een pad in mijn tuin kijkt recht in mijn ogen. De appels aan het kleine boompje beginnen te kleuren en wuiven naar mij. De versgemaakte courgettesoep is lekkerder dan gewoonlijk. De kinderen op school zijn verwonderd omdat ze na 1 les al met 7 vingers kunnen typen enz.
Ik weet dat deze verbinding nog voor veel verandering zal zorgen bij mij, maar ook in mijn omgeving. Wat het ook brengt, ik zal het met open armen ontvangen en er respectvol mee omgaan. Het wordt een boeiende tijd!
Ik ben heel dankbaar voor wat ik via Pieter heb mogen ontvangen.
Het leven is mooi.
De Schepping is mooi en zit zo ongelooflijk goed in elkaar. Laten we er met zijn allen zorg voor dragen!

Vrijdag, tijdens de Reconnection, bevond ik me op een bepaald moment in de baarmoeder.
Vanuit de baarmoeder vertrok een soort tunnel naar boven, naar het universum.
Ik werd door die tunnel naar boven getrokken, ik keerde terug van waar ik ooit kwam.
Boven waren 2 grote handen die me verwelkomden: welkom Mijn kind.
Boven die handen was een grote witte bol, gevuld met licht, met “wijsheid”.
Ik wist dat ik naar beneden moest en wou gaan, dat dàt mijn doel, mijn verlangen was maar eigenlijk voelde het zo goed aan zo dicht bij die grote veilige handen dat ik ook wou blijven.

Een tweede ervaring vrijdag was toen mijn voeten op een bepaald moment toch wel hevig aan het bewegen waren.
Ik sloeg ahw de maat met mijn voeten, ik was dirigent.
En ik wou maar niet ophouden, en “ze” zouden meedoen met mij, of ze nu wilden of niet, ze zouden meedoen.
Ik voelde toen de gedrevenheid die in mij zit en ik dacht bij mijzelf: dat is een karaktertrek, een gave die ik zeker moet blijven behouden, moet blijven gebruiken.
Niet opgeven, door doen, komaan!!!!

Op een gegeven moment bevond ik me dan in de lucht. Ik was een heel grote vogel met heel grote vleugels, enen uit de prehistorie :).
Ik vloog in de lucht en achter mij kwamen soortgenoten.
Ze volgden mij.

Vandaag (zaterdag) ging ik nog dieper voor het tweede gedeelte van de Reconnection.

Ik kreeg terug bezoek van een vogel, een buizerd deze keer. Die zat op mijn buik.
Ik begon toen diep in te ademen, hield mijn adem in, mijn buik ingetrokken. Ik had een holle buik en ik wist niet goed welk gevoel me dit gaf.
Dit inademen en intrekken van de buik gebeurde een paar keer.
Achteraf toen we het hier over hadden, zei jij: buikgevoel! Intuïtie! En ja, waarschijnlijk werd toen iets geopend om meer vanuit mijn buikgevoel te leven.

Op een gegeven moment zag ik een heel dik en sterk touw. Een scheepstouw, waar boten met vastgemaakt worden.
Dat touw hing aan een ijzeren hoed dat uit het universum kwam.
Boven die ijzeren hoed was er enorm veel licht, enorm helder.
Ik werd verbonden, werd eigenlijk één, met dat touw dat op zijn beurt verbonden was met het universum.
Ik heb echt die verbinding, dat terug één-worden gevoeld en de kracht van dat touw dat nooit stuk kan.
Dit gaf me een enorm zalig en dankbaar gevoel (er liep toen een traantje uit mijn rechteroog).

Een derde mooie beleving was toen mijn rechtervoet op een gegeven moment terug heel erg van links naar rechts bewoog.
Toen zag ik plots mijn schilderijen thuis (je weet dat ik sinds een paar maanden een poging tot schilderen doe).
Wel toen ik daar op je tafel lag en mijn voet begon te bewegen, was ik aan het schilderen.
Maar met zoveel passie dat ik niet kon, niet wou stoppen.
Voor mij zag ik een heel lange muur, eigenlijk meer een groot schilderij,waarop mijn voet aan het schilderen was.
Op een stoel, voor het schilderij, zat een oud vrouwtje. Dat was ik. En die was aan het kijken wat er gebeurde.
Ze liet “mijn voet” het schilderij maken. Ze keek en zag dat het goed was: mijn/haar levenswerk.
Ze vertrouwde dat mijn voet datgene deed wat moest gebeuren om het schilderij van mijn leven te maken.
De passie waarmee het schilderen gebeurde, die passie moet ik hebben om dit leven te leven.

Op het laatste, juist voor ik “terug kwam van mijn reis”, was mijn rechtervoet nogmaals hevig aan het bewegen (wat was dat toch met die voeten jong :) )
Ik wou precies iets openkrabben met mijn voet.
Het ging niet vlug genoeg, dus toen veranderde mijn voet in 2 handen.
Die groeven in het zand.
Mijn handen werden toen een hond, een zwarte met witte vlekken, een border collie of zo.Met zijn poten groef die alsmaar verder in het zand.
Hij draaide zich plots om naar mij en in zijn muil had hij een groot wit bot!
Zijn ogen spraken boekdelen: ik heb het gevonden! Hij kwispelde van blijdschap.
Dat gevoel kwam over naar mij: ik heb eindelijk gevonden waar ik al die jaren al op zoek naar ben: terug verbonden zijn met het universum!

BEDANKT PIETER!
DIKKE KNUFFEL